Essentakkensterfte in het bos......

De titel van deze post klinkt als een sprookje maar niets is minder waar.

Het bos achter ons huis waar ik al 20 jaar gemiddeld 3 keer per dag 

met de hond wandel is ziek. (Eerst met Bo en nu met Pippa)

Het bos lijdt aan de Essentakkenziekte

De enige oplossing is omzagen;

 De honden hebben er geen last van die hobbelen en snuffelen gewoon verder;

Maar het ziet eruit alsof er een orkaan overheen gegaan is;

En we snappen allemaal best wel dat het noodzakelijk is.

Want ook vorige week tijdens de storm braken de Essen af alsof het lucifershoutjes zijn.

Je zal maar een boom op je hoofd krijgen.....

Ja we snappen het wel;

 Maar het doet wel pijn want het is ONS bos, zo voelt dat;

 En als je dit ziet denk je, hoe kan dit nou ooit weer goed komen?

Echte dikke Groningse vette klei!

 Ach en weet je, die mannen doen ook maar wat ze moeten doen en wat het beste is;

Maar het is wel ONS bos en het voelt alsof er helemaal niets overblijft ;